اداره کل دامپزشکی استان کرمان

این مقام مسئول بیان کرد: عامل ویروسی این بیماری در مقابل حرارت، اسید و اتر ناپایدار است و در آب شیرین در دماهای پایین و حاوی مواد آلی تا یک ماه زنده می ماند.

وی بیان کرد: لارو ماهی حساس ترین مرحله ای است که به بیماری درگیر می شود و ماهیان مسن تر به طور مشخص مقاوم ترند و حساسیت به بیماری در بین ماهیان به میزان زیادی متفاوت است.

وی ادامه داد: در ماهیانی که از تغذیه و وضعیت بهداشتی بهتری برخوردارند تظاهرات بالینی بیماری کمتر دیده میشود.

وی عنوان کرد: میزان واگیری و تلفات بیماری بسته به گونه ماهی، شرایط پرورشی، دمای آب و سویه ویروس بیماری ممکن است به صورت حاد و یا مزمن اتفاق بیافتد.

مسئول اداره بهداشت و مدیریت بیماری های آبزیان اداره کل دامپزشکی استان کرمان افزود: در رخداد حاد بیماری میزان تلفات روزانه تا چندین درصد ماهیان موجود مزرعه بوده و در پایان ممکن است به 90 تا 95 درصد و حتی بیشتر برسد اما در فرم مزمن  تلفات طولانی شده و ماهیان در مراحل مختلف بیماری در یک استخر دیده می شوند.

دکتر حاج علیزاده  بیان کرد: مهمترین عامل محیطی موثر بر روند بیماری دمای آب است بطوریکه در مطالعات تجربی بیماری در دمای سه تا 18 درجه سانتیگراد رخ می دهد اما در شرایط طبیعی بیشترین رخداد بیماری در دمای هشت تا 15 درجه سانتی گراد می باشد.

وی گفت: ماهیان درگیر با علائم رفتاری و شنای غیرطبیعی، ملانوز، اگزوفتالمی، آبشش های کمرنگ، آسیت و تورم شکمی و خونریزی های پتشی خارجی و داخلی مشاهده می شوند.

وی بیان کرد علائم رفتاری غیرطبیعی شامل بی حالی و شنای غیرطبیعی مانند شنای مارپیچی، چرخشی و فلشینگ (چرخیدن به پهلو) می باشد.

مسئول اداره بهداشت و مدیریت بیماری های آبزیان اداره کل دامپزشکی استان کرمان افزود: علایم کالبد گشایی شامل تیره شدن پوست(ملانوز)، آبشش های کمرنگ، آسیت، اگزوفتالمی، خونریزی های خارجی و داخلی، ارگان های داخلی کمرنگ و روده ها خالی و فاقد غذاست و مایع آسیتی در محوطه بطنی دیده می شود.

دکتر نجمه حاج علیزاده مسئول اداره بهداشت و مدیریت بیماری های آبزیان اداره کل دامپزشکی استان کرمان در پایان گفت: بهترین روش تشخیصی جداسازی ویروس بر اساس کشت می باشد که به دنبال آن با روش های ایمونولوژی و مولکولی تایید شود.