اداره کل دامپزشکی استان کرمان

همکاری و مشارکت عموم مردم بخصوص صاحبان سگ های گله و خانگی و پرورش دهندگان دام به منظور موفقیت هر چه بیشتر ضروری می باشد.

به گزارش روابط عمومی اداره کل دامپزشکی استان کرمان،  بیماری هاری یکی از بیماری های مشترک قابل انتقال بین انسان و حیوان می باشد که در نوع خود بسیار مهلک بوده و درصورتیکه فرد هارگزیده قبل از ورود به مرحله بروزعلایم بالینی تحت مراقبت قرار نگیرد، مرگ او حتمی است.

براساس برنامه مبارزه با هاری سازمان دامپزشکی کشور دام های مبتلا به هاری پس از تشخیص بایستی معدوم شوند لذا آموزش عمومی و رعایت توصیه های بهداشتی اصل اساسی مقابله با این بیماری است.

نقش مهم مردم در ریشه کنی و جلوگیری از سرایت این بیماری خطرناک و مشترک ضروری است.

مبارزه پیشگیرانه و پیگیر با بیماری هاری همواره جزو رئوس برنامه های اداره بهداشت و مدیریت بیماری های دامی اداره کل دامپزشکی استان بوده است که البته همکاری و مشارکت عموم مردم بخصوص صاحبان سگ های گله و خانگی و پرورش دهندگان دام به منظور موفقیت هر چه بیشتر ضروری می باشد.

دامداران باید برای کاهش احتمال ابتلاء به این بیماری، سگ های نگهبان گله را سالانه واکسینه کرده و با حصار کشی دامداری خود از ورود سگ های بلا صاحب و حیوانات حیات وحش از جمله روباه، گرگ و شغال و موش خرما به محل نگهداری دام جلوگیری نمایند.

ابتلا به هاری طیف وسیعی از پستانداران اهلی و  وحشی از جمله دام های پرورشی(گاو، گوسفند، بز، شتر، اسب و...) را در بر می گیرد و تنها مختص سگ سانان نیست.

مردم در صورت مشاهده حیواناتی که رفتاری غیر عادی توأم با علایم عصبی( بی قراری یا افسردگی بیش ازحد ) دارند از نزدیک شدن به آن ها خودداری نمایند.

ترس از نور و پناه بردن به جاهای تاریک، تحریک پذیری شدید، ریزش شدید بزاق و کف کردن دهان، تغییر صدا، بروز حالت های تهاجمی و حمله و گاز گرفتن آنچه که در اطراف حیوان باشد نیز از جمله نشانه های ابتلا به این بیماری است که پرورش دهندگان در صورت مشاهده آن در حیوانات بایستی در اسرع وقت دامپزشک خود را مطلع  نمایند و در صورت گزیده شدن بلافاصله حداقل به مدت 15 دقیقه محل را توسط آب فراوان و صابون شستشو و به نزدیک ترین مرکز درمانی مراجعه نمایند و توجه داشته باشند که تنها راه ابتلاء به هاری گاز گرفته شدن توسط حیوان وحشی مبتلا به هاری نیست بلکه تماس بزاق و برخی ترشحات دام یا حیوان ناقل با پوست زخمی و یا مخاطات بدن می تواند باعث ابتلاء به این بیماری شود.

افزایش جمعیت سگ های بلا صاحب به عنوان یکی از معضلات زندگی شهری محسوب می گردد و این در حالی است که برخی افراد با غذارسانی به آن‌ها باعث ازدیاد جمعیت سگ‌ها می‌شوند.

معمولا کانون‌های تجمع سگ‌های بلا صاحب مناطق مشخصی مانند برخی کانون‌ها در اطراف مراکز دفع پسماند، اطراف جاده‌ها، پارک‌ها، حاشیه شهرها و روستاهایی هستند که به علت غذارسانی غیرقانونی، سازمان‌یافته و مستمر توسط حامیان سگ‌ها، تعداد سگ‌های ولگرد و تجمع آن‌ها در آن مکان افزایش می‌یابد.

مدفوع و حتی پسماند غذایی حیوانات در طبیعت تجزیه و به محیط برگردانده می‌شود اما تجمع آنها در یک مکان، تعداد زیادی مگس، حشرات و انواع کنه‌ها که بعضا برای انسان بسیار خطرناک یا حتی مرگ‌آور است؛ تکثیر، رشد و نمو پیدا می‌کند بنابراین کانون تجمع سگ‌ها به کانون بیماری تبدیل می شود.

در صورت عدم انجام اقدامات پیش گیرانه و بهداشتی سریع و بموقع، متأسفانه باید گفت که مرگ فرد مبتلا به بیماری هاری حتمی خواهد بود.