اداره کل دامپزشکی استان کرمان

دکتر جواد نگارستانی مسوول روابط عمومی اداره کل دامپزشکی استان کرمان، طی یادداشتی بیماری اكتیما را توضیح داد که در ادامه می خوانید.

عامل بیماری اكتیما:

اکتیمای واگیر در اثر ویروس ارف که عضوی از جنس پاراپاکس ویروس از خانواده پاکس ویریده می‌باشد ایجاد می‌گردد.

راههای انتقال ویروس اکتیما:

ویروس بیماری که در ضایعات پوستی و دلمه‌ها وجود دارد، از طریق خراش و بریدگی‌ها وارد پوست می‌شود. این ویروس می‌تواند علاوه بر گوسفندان بیمار در گوسفندانی که از نظر کلینیکی سالم هستند نیز دیده شود. انتقال آن از طریق تماس مستقیم یا از طریق ترشحات دهان و بینی، اشیایی که باعث جمع‌آوری و انتقال عوامل بیماری‌زای میکروبی و ویروسی می‌شوند (مانند لباس، ملافه، پارچه و غیره) صورت گیرد. ویروس ارف در پشم و پوست تقریباً تا یک ماه پس از بهبود ضایعات زنده می‌ماند.

حیوانات مبتلا به بیماری اکتیما:

بیماری بیشتر در گوسفند و بز مشاهده می شود با این‌ همه در نشخوارکنندگان وحشی مانند آهو و گوزن و همچنین شتر و گاو و خرگوش نیز دیده می‌شود. 

نشانه‌های بالینی بیماری اكتیما در دام‌ها:

اکتیمای مسری یک نوع بیماری ویروسی درگیر کننده پوست می‌باشد که به شدت واگیرداربوده است که باعث ابتلای گوسفندان، بزها و بعضی از حیوانات اهلی و وحشی می‌شود. در این بیماری زخم‌های ایجاد شده بیشتر در پوست اطراف دهان و گاهی روی پستان و بالای سم و دیگر نقاط بدن دیده می‌شود. ضایعات پوست در دهان و عضلات جوشی باعث بی‌اشتهایی وگرسنه ماندن حیوان می‌شود و ضایعات سم منجر به لنگش موقت می‌شود.

در حیوانات آلوده روی زخم‌ها دلمه بسته كه می‌تواند گسترش یافته و به زخم‌هایی شبیه زگیل تبدیل شود. گاهی ممكن است در مخاط دهان بافت مرده پدید آید و تا مری این زخم‌ها گسترش پیدا كند. در موارد نادری متعاقب عفونت‌های ثانویه باکتریایی ضایعات ممکن به اندام‌های داخلی گسترش یابد.

تشخیص بیماری اکتیما:

با مشاهده زخم‌های زگیل‌مانند در اطراف دهان و پوزه دام می‌توان بیماری را تشخیص داد. ولی با استفاده از میكروسكوپ الكترونیك با شناسایی اجزای ویروس، می‌توان تشخیص را قطعی كرد.

پیشگیری از بیماری:

با توجه به عمر طولانی ویروس در جایگاه‌ها و پوسته‌های كنده شده از زخم‌ها، دوری از جایگاه‌ها و مراتع آلوده، نظافت و ضدعفونی جایگاه‌ها قبل از ورود گله سالم به این قبیل جایگاه‌ها، دوری و جدا نگهداشتن گله‌های سالم از گله‌های آلوده و رعایت ضوابط بهداشتی از اهمیت خاصی در پیشگیری از بیماری برخوردار هستند.

واکسینه کردن دام ها در پیش گیری از بیماری موثر می باشد.