اداره دامپزشکی نرماشیر

این مقام مسئول بیان کرد: این بیماری یک بیماری ویروسی حاد بوده که باعث تلفات و مرگ و میر گسترده در قزل آلای پرورشی می شود و به عنوان اولین بیماری اخطارکردنی ماهیان قزل آلا قلمداد می شود.

وی بیان کرد: عامل این بیماری رابدوویروس است و در مقابل حرارت، اسید و اتر ناپایدار است و در آب شیرین در دماهای پایین و حاوی مواد آلی تا یک ماه زنده می ماند.

وی عنوان کرد: میزان واگیری و تلفات بیماری بسته به گونه ماهی، شرایط پرورشی، دمای آب و سویه ویروس بیماری ممکن است به صورت حاد و یا مزمن اتفاق بیافتد.

مسئول اداره بهداشت و مدیریت بیماری های آبزیان اداره کل دامپزشکی استان کرمان افزود: طغیانهای بیماری می تواند در تمام طول سال اتفاق بیافتد اما تغییرات دما در بهار و پائیز همراه با تغییرات سیستم ایمنی ماهیان و سایر عوامل مستعد کننده نظیر تغذیه نامناسب و عفونتهای انگلی ممکن است شرایط مناسب جهت رخداد بیماری  را فراهم کنند.

دکتر حاج علیزاده  بیان کرد: شروع بیماری با مرگ و میر بسیار بالا که میتواند به 100 درصد در بچه ماهیان برسد همراه می باشد و ماهیان درگیر با علائم رفتاری و شنای غیرطبیعی، ملانوز، اگزوفتالمی، آبشش های کمرنگ، آسیت و تورم شکمی و خونریزی های پتشی خارجی و داخلی مشاهده می شوند.

وی با اشاره به اینکه این بیماری جز بیماری های قابل انتقال به انسان نمی باشدگفت: بهترین روش تشخیصی جداسازی ویروس بر اساس کشت می باشد که به دنبال آن با روش های ایمونولوژی و مولکولی تایید شود.

وی بیان کرد: ویروس عامل بیماری به شرایط محیطی بسیار حساس است و میزان بقاء ویروس در آب بستگی به شرایط فیزیکو شیمیایی محیط آبی و دمای آب دارد.

مسئول اداره بهداشت و مدیریت بیماری های آبزیان اداره کل دامپزشکی استان کرمان افزود: ماهیان در تمام سنین می توانند ویروس را دفع کنند و انتقال به آسانی در دمای بین یک تا15  درجه اتفاق می افتد اما می تواند در دمای بالای 20 درجه نیز  اتفاق افتد.

وی ادامه داد: دوره کمون  بیماری به دما و دوز ویروس بستگی دارد و در دوز بالای ویروس، دوره کمون  بین پنج تا 12 روز  می باشد.

دکتر نجمه حاج علیزاده  مسئول اداره بهداشت و مدیریت بیماری های آبزیان اداره کل دامپزشکی استان کرمان در پایان گفت: در حال حاضر روش های پیشگیری از بیماری مبتنی بر اجتناب از در معرض قرارگرفتن ویروس از طریق اجرای سیاست های سختگیرانه پیشگیری از بیماری شامل ضدعفونی تخم های لقاح یافته، استفاده از آب عاری از ویروس جهت انکوباسیون تخم و پرورش و اجرای اقدامات امنیت زیستی می باشد.